Ik liet de foto’s van deze bruiloft zien aan een vriendin. ‘Wáuw, het lijkt de bruiloft van Bill Weasley en Fleur Delacour wel’, zei ze (mensen die niet weten wie dat zijn: klik). Eens. De raakvlakken: romantisch, veel te lieve mensen en families, persoonlijke setting, gewoon thuis en in de tuin – een grote, witte tent. Wat er anders is: vandaag trouwen Remco en Marike. We zijn in Groningen. En voor de mensen die het einde van die eerste bruiloft kennen, vrees niet: déze bruiloft eindigt net zo vrolijk als-ie begint.
Het weer rijmt niet met die vrolijkheid. De dag begint met wolken en met spetters. Ik loop richting het huis van de zus van bruid Marike in Groningen. Ik heb hier in de buurt gekampeerd – anders was ik er nooit op tijd – en bekijk waar ik de hele dag zal zijn vandaag. Een mooi, groot huis met een nog mooiere, grote tuin. De oranje kever staat al voor de deur. Remco, de bruidegom, heeft die opgeknapt.
De tuin is een droomplek.
Als de eerste gasten binnendruppelen, druppelt er ook regen op het tentdoek. De mooie zitjes tussen de bomen laten we voor wat ze zijn – en Remco en Marike verwelkomen hun gasten in de kleine tent in de tuin.
Opa en oma komen met de paraplu aan. En in de tent is het, naast even slikken om deze onverwachte regen: knus.
Marike heeft tot nu toe nog een gewone jurk aan – haar ‘echte’ trouwjurk hangt te wachten in huis. Ik vind ‘m heel mooi – het is eigenlijk geen jurk maar een rok en een top. Heel ‘licht’, sierlijk en eenvoudig.
Marike en Remco kleden zich beiden om in hun echte trouwkleding. En ze zien elkaar – in de deuropening, met vrienden en familie erbij onder de carport, ha.
Remco en Marike stappen in de auto – en rijden een klein rondje.
Kijk, hieronder zie je in de verte de tent staan waar ze gaan trouwen. Vrienden en familie zijn daar alvast bijeen gekomen en wachten hen op.
Jaa, daar zijn ze. En: de regen is opgehouden. Die enkele paraplu die je nog ziet is denk ik van zo’n dromer – je kent ze wel – die gewoon nog niet door heeft dat de regen allang is gestopt.
Nu gaat de ceremonie beginnen. Het echte trouwen.
De vader van Remco spreekt. Dat maakt de ceremonie persoonlijk. De woorden raken. De mensen in de tent luisteren. Ze luisteren met aandacht – ze luisteren met aandacht en tranen.
Remco en Marike zeggen elkaar waarom ze van elkaar houden en wat ze elkaar beloven. Dat zorgt weer voor aandacht, voor lieve traanogen maar ook voor heel hard lachen.
Nadat Remco en Marike elkaar persoonlijk hebben toegesproken, zegt Marike iets te vroeg ‘ja’. Maar dat vind ik eigenlijk wel de mooiste ‘fout’ die je op een bruiloft kan maken.
Na de ceremonie vliegen de gasten op het bruidspaar af om hen te feliciteren – om dikke knuffels te geven en elkaar in de ogen te kijken.
Even tussendoor: zie je hierboven de dame die zo vrolijk aan het klappen is? Dat is Christel – en naast haar zit haar man Janko. Vorig jaar maakte ik foto’s op hun bruiloft. Daar kwam ik geheel onverwacht Remco tegen (de bruidegom van vandaag) met wie ik op de middelbare school heb gezeten. Naaa. Toeval. Remco én Marike waren gecharmeerd door de fotoreportage van Janko en Christel en besloten mij ook te vragen hun trouwfoto’s te maken. Daar word ik zo blij van.
JAAA, getrouwd hoor! Kijk ze stralen dan. En iederéén op de foto ook echt. Heerlijk.
De regen is opgehouden. Wat fijn! En het is zomer dus heerlijk buiten. De gasten verspreiden zich over de tuin. Er is limonade, er zijn bubbels, er is lekkers (ik proef terwijl ik foto’s maak ook een beetje van deze lekkernijen want kijk nou, ja hé ik geniet ook maar een beetje van het werk wa’k doe natuurlijk). En er zijn spellen! Voor de kinderen én voor de ‘volwassenen’ onder ons. Lekker sfeertje hoor.
En dan rijden we een stuk het Groningse land in voor de fotoreportage. Dit is hoe ik het liefst foto’s maak: gewoon een stukje rijden en kijken waar het mooi is. Op het land. Tussen het graan.
De foto hieronder doet me steeds een beetje denken aan dit schilderij uit de romantiek. Komt alleen door de manier waarop Remco staat. De wolkenluchten. Maar misschien ook wel omdat ik dit plaatje wel vol gevoel vind zitten – op een romantiek-achtige manier. Bruid en bruidegom, hun eigen trouwfeest in de verte beschouwend.
Hier word ik zo blij van. Haren in de wind, stralende gezichten. Marike en Remco houden niet zo van poseren maar ze mogen gewoon een beetje met elkaar kletsen. En ik loop eromheen om foto’s te maken.
De bloemen van het boeket van Marike passen bij de kleuren van de dag: roze, rood, geel. Ook in de tuin komen die kleuren terug. En Marike heeft dat allemaal uitgedacht. Ik hou van de subtiliteit en van de rustige sfeer die ze gecreëerd heeft. En ik denk dat mijn foto’s daar goed bij passen.
Langs de akkers bloeien allerlei bloemen.
We maken foto’s op een landweg als daar ineens een trekker aankomt. Volgestouwd met vrienden van het bruidspaar. Verrassing! Jullie gaan mee, is de boodschap. ‘Maar waarheen dan?’
Goed vasthouden.
Nou, we gaan naar een veld met schapen. Er was iets met het vrijgezellenfeest van Marike waar ze ook iets met schapen deden – maar toen regende het. Zoiets. Ik weet het niet meer precies, maar ik vind iedere reden wel goed om een groepsfoto met schapen te maken. Het is even zoeken hoe (die schapen luisterden niet naar mij) maar het is gelukt!
Terug in de tuin, terug op het trouwterrein staat alles klaar om aan tafel te gaan.
Een heleboel gasten hebben trouwens op een apart veld hun tent of caravan neergezet. Hoe leuk. Ik hou van kamperen. En al helemaal als het op bruiloften gebeurt.
Een goede vriendin van Marike spreekt haar toe voor het diner begint.
En de rest van het avondeten maak ik foto’s van lachende mensen.
De zon gaat bijna onder. Het graan lijkt wel van goud. De kinderen genieten er net zo van als het bruidspaar, de gasten en ik. Ik maak wat groepsfoto’s (waarvan ik alleen een tussendoormoment deel omdat ik die het gezelligst vind) en ook nog een paar foto’s van Remco en Marike.
Dat is zo fijn soms, ’s avonds nog even een paar foto’s maken. Het licht kan dan zo mooi zijn. En dat is het vandaag.
Remco en Marike zijn buitensportmensen. Op de dagen dat ze geen trouwkleding aanhebben staan ze samen op een surfboard in de zee. Ik vind zo’n kampeer-tuin-buitenbruiloft daarom ook zo bij ze passen.
Ik vind deze mooierds (kijk ze nou staan in het gouden licht) lieve, zorgvuldige, rustige mensen. De dag is zo goed geregeld. Maar tegelijk rustig – niet overvol. Ze vertrouwen mij als fotograaf helemaal en dat werkt fijn. Ik zwier een beetje mee door de dag en leg vast wat er gebeurt.
De zon gaat onder. En het feest gaat aan. Nu gaat het echt op de bruiloft van Bill en Fleur lijken, vind ik. Die tent dan – en de lucht. Magisch. Vind je niet?
Ik weet niet wat hij ziet, maar het is vast mooi.
Binnen in de tent maken deze vrolijke DJ’s er een dansfeest van. Ik nerd me door de avond heen door lekker met flitsers te spelen (daar kan ik helemaal in opgaan, ha).
Lieve Remco en Marike, dank jullie wel dat ik jullie bruiloft mocht vastleggen. Vanaf het begin voelde ik dat jullie mij de fotografie helemaal toevertrouwden en dat vind ik heel fijn en heel bijzonder. Ik heb ervan genoten om te kijken en te klikken.
Ik wens jullie álle liefde toe samen. Dat het zo fijn mag blijven voelen als het voelde op jullie bruiloft. Ik wens jullie nog heel veel van zulke vrolijke dagen, zulke lieve dansen, nog heel veel gouden zonsondergangen, heel veel samen surfen – en de kick van het meegaan met de golven – wat getrouwd zijn toch een beetje is. Want het gaat als het komt, dus kom laten we gaan, als we gaan, gaan we vol – volop op die golf, als we gaan dan gaan we toch.
Nynke says on
Wàt een toffe bruiloft zeg!
Laurie says on
vind ik ook!! was zo fijn.
Ilona says on
Echt een mooie bruiloft, ik schiet er vol van!
Laurie says on
:) dankjewel ilona, wat leuk om te horen!!