De zon laat z’n licht vallen – zo door het raam. Marlies gaat trouwen vandaag en haar zus doet haar trouwjurk bij haar aan. De haren van de zussen lijken wel van goud in dit licht. Het is koud, want het is december. Welkom op de winterbruiloft van Marlies en Elias.
Ik kom aan en zie dit versierde huis. Daar moet ik zijn. Ik voel me opgetogen: ik fotografeer niet zo vaak een winterbruiloft. Maar ik hou ervan. Van de frisse buitenlucht tot de knusheid binnen. Ik hou ervan dat het bijzonder voelt. Iedereen heeft in de winter behoefte aan warmte, gezelligheid en knusheid. En op de bruiloft van Elias en Marlies vind ik dat – en zijzelf en al hun gasten met mij.
Daar is Elias. Stippensokken en al. Hij komt Marlies ophalen. Zij loopt van de trap van haar ouderlijk huis naar beneden, waar Elias haar stralend aan staat te kijken.
Elias en Marlies zijn twee rustige, lieve mensen. Tijdens ons kennismakingsgesprek zag ik dat ze gek op elkaar waren op een heel rustige en zekere en stabiele manier.
Dag ouders! We gaan. Foto’s maken. Eerst in een café, met bier. Daarna in een mooi landhuis met een glooiend grasveld voor de deur. Elias en Marlies hebben lol met elkaar. En ik druk op het knopje van m’n fototoestel om dat vast te leggen. Easy job.
En dan rijden we naar Doorn, waar de daggasten staan te wachten voor dit mooie huis. De kale boomtakken zeggen: het is winter.
We hadden Elias en Marlies per auto verwacht, maar zoals je hierboven ziet, komen ze lopend aan. Waarom? Ook de ceremoniemeesters weten het niet. Nou, kijk, legt Elias uit: de autosleutel in de achterbak neerleggen en dan de achterbak dicht doen, is niet handig bij een oldtimer. Hó! Wie z’n hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken.
Nu eerst: taart.
De sfeer is zoals je verwacht van een winterbruiloft. Knus, dennenappels, gezellig, warm, hout, zelfgemaakte taart, ouderwets servies. Ik hou ervan. En het is precies wat Elias en Marlies van te voren wilden. Zo tof dat het ook in het echt zo voelt.
Marlies speelt graag spellen. Dat doet ze met een groep vrienden. En die vrienden heeft ze voor haar bruiloft gevraagd een spel te verzinnen. Het is hilarisch. De daggasten worden verdeeld in groepen die ieder een bingokaart krijgen. Ieder cijfer op de bingokaart correspondeert met een opdracht. Heb je de opdracht gehaald, mag je hem afstrepen. De groep die als eerst een rij getallen afgestreept heeft, wint. En daarna gaan we door voor de volle kaart!
Voor veel opdrachten moeten de gasten foto’s maken, wat resultaat in tientallen foto’s van de liefste mensen om Marlies en Elias heen. Die foto’s worden verzameld in een speciale app en á la: dat is een cadeau op zich, heerlijk voor Elias en Marlies om de dag na de bruiloft samen te bekijken.
Zie je hierboven dat meisje op de laptop? Dat is Francis, wedding writer. Zij zet op een trouwdag haar oren en ogen hart eens goed aan en schrijft alles op wat ze hoort en ziet en voelt. Elias en Marlies ontvangen na hun trouwdag een geschreven verhaal, zodat ze hun trouwdag opnieuw en opnieuw en opnieuw kunnen meemaken.
Als de kerkdienst begint, is het al donker. Buiten is het koud. Binnen is het knus. Kaarsen en lampjes verlichten de kerk en twee mensen gaan nu echt trouwen: ja zeggen, elkaar trouw beloven.
Elias en Marlies spreken elkaar woorden toe. Ze vertellen hoeveel ze om elkaar geven en hoe fijn ze het vinden dat ze nu echt écht samen zijn. Ik luister en leg vast. En ik hoop dat je door de foto’s heen ziet wat zij in woorden tegen elkaar zeggen: dat ze van elkaar houden en bij elkaar willen zijn en blijven.
Het is nu helemaal donker. Maar het huis in Doorn geeft genoeg licht om deze foto te maken van de balkonscene. Een kus. Vrolijk lachende en juichende mensen onder het balkon. Het regent een beetje. We snuiven nog één keer de frisse lucht in en gaan dan snel naar binnen, waar het eten klaarstaat. Waar het knus is en warm. Had ik al gezegd dat ik van winterbruiloften houd?
Binnen ontmoeten de gasten van Elias en Marlies elkaar. Ook de videograaf, Francis de wedding writer en ik mogen gewoon aanschuiven. We zitten aan lange tafels. We drinken een glas wijn en warmen op.
Elias spreekt Marlies nog eens toe tijdens het diner, eindigend in een dikke knuffel.
Lieve Marlies en Elias, dank jullie wel dat jullie mij gekozen hebben om jullie winterbruiloft te fotograferen. Ik vond het heerlijk om erbij te zijn. Ik voelde me onderdeel van jullie dag, ik voelde me thuis en op m’n plek. Jullie dag was warm – en daarmee heb ik het over de knusheid binnen in verhouding tot de kou buiten en ook over de mensen: jullie en jullie gasten. Ik wens jullie een heel mooi huwelijk toe samen en alle liefs. Dat jullie huwelijk net zo warm mag zijn als jullie trouwdag.